Van Bouwplaats tot overwinning: Hoe mijn paard Vienna en ik de angst tackelden
Introductie:
Van mijn paard Vienna, leerde ik het belang van ruimte innemen met non-verbale communicatie. In mijn avontuur met Vienna ontdekte ik een uitdaging zo groot als een bouwplaats. Letterlijk. Vienna weigerde standvastig langs een bouwplaats te lopen, gevuld met enge objecten zoals bouwplastic en stenen. Elke poging om haar zittend op haar rug langs deze angstaanjagende zone te loodsen, leek gedoemd te mislukken.
Het strijdperk op straat:
Het gevecht op straat, een onmisbaar hoofdstuk voor elke ruiter, werd mijn realiteit. Het afstappen en Vienna aan de hand leiden werd een gebruikelijke strategie, maar het voelde als een verlies: het moet toch mogelijk zijn om zittend op de rug van mijn paard hier langs te komen. Steeds maar weer op en af stappen is best een heel gedoe.
Het licht aan het einde van de Bouwplaats:
Elke nieuwe rijervaring begon ik met de gedachte: ‘Ze zal er vast weer niet langs willen.’ En ja hoor, Vienna bevestigde die vrees met haar eigenwijsheid. Tot ik het op een dag helemaal beu was en dacht: ‘Ik blijf op het paard zitten en ze gaat er hoe dan ook langs.’ Het ging niet heel makkelijk, maar het is gelukt. Vanaf dat moment is het geen probleem meer geweest. Het was een doorbraak!
Mindset matters:
Deze ervaring onthulde de magie van mindset en non-verbale communicatie tussen ruiter en paard. Diep van binnen hield de angst me nog steeds in haar greep, maar iets in mijn manier van rijden veranderde. Ik zat rechterop, alert en met een groot gevoel van aanwezigheid. Het bleek dat paarden, net als mensen, de subtiele signalen van zelfvertrouwen en positiviteit haarfijn aanvoelen.
Lessen in dierencommunicatie:
Het verhaal van Vienna en de bouwplaats is een levendig voorbeeld van hoe dierencommunicatie de basis vormt van de band tussen mens en paard. Vienna’s reactie op mijn verandering van houding en mindset onderstreept de diepgaande verbondenheid die we delen. Dit is een voorbeeld van hoe de mindset en non-verbale communicatie van een ruiter invloed kunnen hebben op het gedrag van het paard. Het toont aan hoe paarden gevoelig zijn voor subtiele signalen en hoe zelfvertrouwen en een positieve houding van de ruiter het vertrouwen van het paard kunnen vergroten. Het is in lijn met wat we weten over dierencommunicatie en de verbondenheid tussen mens en dier. Paarden zijn meesters in het oppikken van signalen van hun ruiters, inclusief non-verbale signalen zoals lichaamshouding, ademhaling en algehele uitstraling.
Van paarden tot TED talks:
En laten we niet vergeten dat ruimte innemen met non-verbale communicatie niet beperkt is tot paarden. Mensen ervaren dezelfde kracht van zelfverzekerdheid. Als je hier nog sceptisch over bent, neem dan een les van Amy Cuddy. In haar TED Talk deelt ze het geheim van ‘fake it until you make it’, waarbij lichaamstaal niet alleen anderen beïnvloedt, maar ook onze eigen innerlijke kracht kan ontgrendelen. Ze bespreekt het idee van “power posing” – het aannemen van open, zelfverzekerde houdingen om zelfvertrouwen te vergroten. Deze houdingen hebben niet alleen invloed op de perceptie van anderen, maar ook op onze eigen hormonale en psychologische toestand.
10 Tips om non-verbaal meer ruimte in te nemen
1. Rechte houding:
Sta rechtop alsof je de koning(in) van de jungle bent. Geef je schouders een trots ‘ik-heb-de-wereld-aan-m’n-voeten’ gevoel. Een goede lichaamshouding straalt zelfvertrouwen uit. Vermijd het buigen of krimpen van je lichaam, tenzij je wilt dat mensen denken dat je probeert te verdwijnen.
2. Maak oogcontact:
Kijk mensen bewust aan, maar wees niet zo intens dat ze denken dat je hun ziel probeert te doorgronden. Een vriendelijke, zelfverzekerde blik werkt beter dan een starende ‘ik-ga-je-gedachten-lezen’ blik.
3. Gebruik gebaren:
Maak doelbewuste gebaren alsof je een dirigent bent van een mini-orkest. Vermijd te kleine gebaren; als je al zwaait, laat het dan een majestueuze zwaai zijn, geen verlegen handgebaar alsof je een mug wegjaagt.
4. Neem ruimte in met je armen:
Sta niet als een standbeeld met je armen strak langs je lichaam. Laat je armen ontspannen langs je zij hangen of leun met flair je ellebogen op een oppervlak. Alsof je zegt: ‘Ik ben hier, mensen, en ik claim mijn ruimte!’
5. Neem de tijd:
Haast je niet alsof je deelneemt aan een sprintwedstrijd. Neem de tijd om bewegingen en woorden rustig uit te voeren. Snelle en nerveuze bewegingen schreeuwen: ‘Ik ben onzeker,’ en we willen niet dat mensen denken dat we op het punt staan om in paniek te raken.
6. Beheers je stem:
Spreek met een zelfverzekerde toon, alsof je de voice-over bent van een epische filmtrailer. Vermijd een te zachte stem, tenzij je probeert een geheime boodschap over te brengen aan de mensen dichtbij.
7. Het innemen van de fysieke ruimte:
Neem de fysieke ruimte in die je nodig hebt, alsof je een superheld bent die zijn cape uitspreidt. Sta niet te dicht op anderen, tenzij je per ongeluk hun geheim wilt horen. Gebruik je armen als een denkbeeldige schild om extra ruimte te claimen.
8. Zorg voor een stevige handdruk:
Bij het schudden van handen, geef een stevige handdruk. Laat die handdruk zeggen: ‘Ik ben hier om indruk te maken.’ Een zwakke handdruk kan de indruk wekken van twijfel of aarzeling.
9. Gezichtsuitdrukking:
Let op je gezichtsuitdrukkingen. Een ontspannen en vriendelijke uitdrukking kan je helpen toegankelijk en zelfverzekerd over te komen. Probeer geen permanente glimlach te krijgen, tenzij je wilt lijken op een griezelige clown.
10. Kleding en uitstraling:
Draag kleding waarin je je comfortabel en zelfverzekerd voelt. Je uiterlijk kan bijdragen aan de manier waarop je je voelt en hoe anderen je waarnemen. Als voorbeeld heb ik heb ervaring dat als ik schoenen met hakken draag ik me dan veel groter voel en als ik me groter voel, ga ik dat nog meer uitstralen. Het is dan misschien niet heel erg comfortabel maar het maakt mij zelfverzekerder (zeker als ik werk met allemaal mannen die veel groter zijn dan ik).
Onthoud dat het innemen van non-verbale ruimte niet betekent dat je anderen moet intimideren. Het gaat erom een zelfverzekerde en positieve aanwezigheid uit te stralen. Het is belangrijk om ook rekening te houden met de context en de sociale normen in verschillende situaties.
Waarom sommige mensen moeite hebben om ruimte in te nemen (niet alleen non-verbaal maar ook verbaal):
1. Zelfvertrouwen en zelfbeeld:
Mensen met een laag zelfvertrouwen of een negatief zelfbeeld kunnen terughoudend zijn om ruimte in te nemen. Ze voelen zich niet goed genoeg of hebben het gevoel dat anderen hun aanwezigheid niet zouden waarderen.
2. Angst voor afwijzing of kritiek:
Sommige mensen zijn bang voor negatieve reacties van anderen. Ze vermijden het innemen van ruimte uit angst voor afwijzing, kritiek of negatieve oordelen
3. Cultuur en opvoeding:
In sommige culturen wordt bescheidenheid en terughoudendheid gewaardeerd, wat kan leiden tot een verminderde neiging om ruimte in te nemen. Opvoeding speelt ook een belangrijke rol, waarbij kinderen worden aangemoedigd om zichzelf al dan niet uit te drukken.
4. Gewoonten en gedragspatronen:
Sommige mensen hebben door ervaringen in het verleden gewoonten en gedragspatronen ontwikkeld die hen belemmeren om ruimte in te nemen. Dit kan het resultaat zijn van negatieve feedback, trauma’s of andere levenservaringen.
5. Sociale normen:
In bepaalde sociale situaties kunnen onuitgesproken normen en verwachtingen de mate waarin mensen ruimte innemen beïnvloeden. Bijvoorbeeld, in groepen waar dominante persoonlijkheden de norm lijken te zijn, kunnen anderen terughoudender worden: Hoe meer ruimte de ene persoon inneemt (dominantie) hoe kleiner de ander persoon zich kan voelen.
6. Communicatiestijl:
Sommige mensen hebben van nature een meer teruggetrokken of introverte communicatiestijl, waardoor ze minder snel geneigd zijn om ruimte in te nemen in sociale interacties (of in gesprekken).
Weinig zelfvertrouwen vergroot de angst voor afwijzing of kritiek
Als iemand een laag zelfbeeld heeft of weinig zelfvertrouwen, kan afwijzing of kritiek het gevoel van eigenwaarde verder verminderen. Afwijzing kan het al bestaande negatieve zelfbeeld bevestigen. Met andere woorden de factoren staan niet op zichzelf maar zijn vaak met elkaar verweven maar individuele verschillen spelen ook een grote rol. Het is geen statisch gegeven. Mensen kunnen in de loop van de tijd veranderen en hun vermogen om ruimte in te nemen vergroten, bijvoorbeeld door zelfreflectie, zelfacceptatie, of het ontwikkelen van vaardigheden in assertiviteit. Als jij je daar in wilt ontwikkelen neem dan contact met mij op.
Conclusie:
Vienna’s bouwplaatsavontuur was meer dan slechts een obstakel; het was een les over het belang van non-verbale communicatie. Wat zijn jullie ervaringen met non-verbale communicatie? Ik lees het graag in jullie reacties.