Je ziet het pas als je het doorhebt!
Vakantieherinnering
Daar waren we, in het exotische Guatemala, klaar om de Mayatempels te. Bij de ingang van Yaxha zagen we links een wandelpad en dachten: “Dat zal de snelste weg naar de tempels zijn!” Met een ferme stap begonnen we aan onze tocht, in de veronderstelling dat de tempels al snel opdoemden. Nou, dat idee konden we wel vergeten.
In plaats van tempels te spotten, belandden we op een avontuurlijke tocht langs het meer en door dichtbegroeide bossen. Een wandeltocht van maar liefst 5 kilometer met veel klimmen en dalen, voordat we eindelijk de tempels bereikten. Met bovendien de onzekerheid of we al dan niet aan het verdwalen waren. Maar hé, elk nadeel heb z’n voordeel (volgens Johan Cruijff), toch? We hebben tenminste flink aan onze conditie gewerkt – wie heeft er een sportschool nodig als je Mayatempels kunt beklimmen?
Terug bij de parkeerplaats ontdekten we tot onze verbazing dat we ook gewoon rechtdoor hadden kunnen lopen in plaats van meteen linksaf te slaan. Tja, je ziet het pas als je het doorhebt zou Johan Cruijff zeggen.
Gedragspatronen herkennen
Iets anders wat je pas écht ziet als je het doorhebt, zijn bepaalde gedragspatronen. Neem bijvoorbeeld mijn eigen overlevingsmechanisme als kind: gewoon mijn eigen gang gaan. Mijn vader was zo autoritair dat hij altijd zei: “Zolang je onder dit dak woont, doe je wat ik zeg.” Geen discussie mogelijk. Dus, wat deed ik? Ik trok gewoon mijn eigen plan. Met acht mensen thuis en mijn vader altijd druk met werk, viel mijn opstandigheid niet eens op.
Maar hier is het punt: dat gedrag zit nog steeds in mijn systeem. Als mijn manager me op een bazige toon iets vertelt, schakelt mijn brein meteen terug naar die oude ‘doe-het-zelf’-modus. Ik ga het gesprek niet aan, maar doe ook niet wat zij zegt. Tot frustratie van mijn manager, die eigenlijk best openstaat voor een discussie. Ik heb door de jaren heen heel wat managers gehad, en als ze te bazig waren, luisterde ik gewoon niet. Een soort ongeleid projectiel in een maatpak, zeg maar.
Bij problemen in die werkrelaties wees ik altijd naar de manager, maar nu zie ik dat ik er zelf ook een handje in had. Je ziet het pas als je het doorhebt, toch? Nu ik dit zo scherp zie, hoop ik dat ik in de toekomst niet meer automatisch terugval in mijn oude trucjes. Tijd voor een nieuwe strategie!