Niet Oordelen maar Verwonderen
Net als Alice in Wonderland probeer ik mijn leven te leiden in (Ver)Wonderland. Wanneer je vasthoudt aan oordelen, verdwijnt de magie van verwondering!
Mijn zoon bracht zijn puberteit voornamelijk door op de bank, zeker in de vakanties! Aanvankelijk irriteerde mij dat mateloos:
- Waarom kan hij niet iets nuttigs gaan doen?
- Misschien een baantje zoeken?
- Misschien wat tijd doorbrengen met vrienden of een duik nemen in het zwembad?
- Enzovoort, enzovoort.
Je hoort het al, een heel scala aan oordelen vanuit mijn referentiekader.
Ik ben tenslotte opgegroeid met de mantra: “Hard werken, hoor! Je tijd moet nuttig besteed worden! En ‘Ledigheid is des duivels oorkussen!'”
Een prachtig ouderwets gezegde dat eigenlijk luidde:
Een ledig mens is een duivels oorkussen. Wie lui is, wordt door de duivel als kussen gebruikt. En als de duivel zijn hoofd op je rust, kun je er donder op zeggen dat er problemen komen. Kortom: Een leeg hoofd is een speeltuin voor de duivel.
Toen bedacht ik me dat er een manier was om hier invloed op uit te oefenen: door hem minder zakgeld te geven. Dan móést hij wel gaan werken. Maar dat zou betekenen dat ik mijn dochter ook minder zakgeld moest geven, terwijl zij keihard werkte en nog steeds geld tekortkwam. Geen optie dus.
Toen realiseerde ik me dat ik het ook kon zien als een kwaliteit, iets wat ikzelf destijds absoluut niet kon (inmiddels iets beter, dankzij mindfulness trainingen): simpelweg leven in het hier en nu en niets doen. Dat is werkelijk een kwaliteit! Wat overbleef was verwondering over het feit dat hij daar zo goed in was ????: geen irritatie en geen oordeel meer.
Alleen maar verwondering! Ans in (Ver)Wonderland!
Wat kunnen we nog meer leren van Alice in Wonderland?
Alice viel met een luidruchtige plons recht het konijnenhol in, op weg naar een wereld waar logica op vakantie was en waanzin de norm. Daar stond ze oog in oog met een koningin die zo humeurig was dat ze de neiging had om haar onderdanen te onthoofden, een kat die een conversatie voerde alsof het de normaalste zaak van de wereld was, en een theekransje waar de tafelmanieren net zo vreemd waren als de gasten zelf. Het was een ware wonderwereld, en wonderbaarlijk genoeg ontdekte Alice er levenslessen tussen de doldwaze capriolen.
Hier zijn de meest hilarische levenswijsheden uit Alice in Wonderland:
- Als je verdwaalt, kun je meer vinden dan je had verwacht
Dus je bent de weg kwijt? Gefeliciteerd! Je hebt zojuist de eerste stap gezet op het pad van zelfontdekking. Weet je niet welke kant je op moet? Geen probleem, vraag het gewoon aan de Cheshire Kat: “Kun je me vertellen welke kant ik op moet vanaf hier?” vroeg Alice. “Hangt af van waar je naartoe wilt,” antwoordde de Kat. “Het maakt me eigenlijk niet zoveel uit,” zei Alice. “Nou, dan maakt het ook niet uit welke kant je op gaat,” concludeerde de Kat. “Zolang ik maar ergens aankom… toch?” vroeg Alice. “Oh, dat zul je zeker,” knipoogde de Kat, “Als je maar lang genoeg blijft lopen.”
- Geloof in het onmogelijke
Denk je dat een kameleon met een kleurenkraker, een vogel die op stoom loopt, of een computer die meer slimheid bezit dan de gemiddelde mens te gek klinken? Welkom in Wonderland, waar het onmogelijke net zo gewoon is als een kopje thee. Alice zei het treffend: “Soms bedenk ik al zes onmogelijke dingen vóór het ontbijt.”
- Blijf altijd nieuwsgierig
Nieuwsgierigheid is als een irritant kriebelend draadje dat je blijft trekken totdat je erachter bent gekomen wat er aan de andere kant van de regenboog te vinden is. Alice was altijd en eeuwig nieuwsgierig, en dat leidde haar naar de meest bizarre avonturen. Zoals ze zelf zei: “Nieuwsgierig en nieuwsgierigerer!” – en terwijl ze dat zei vergat ze plotseling hoe je het eigenlijk correct zou spellen. Dat is nou precies wat nieuwsgierigheid met je doet: je vergeet alles behalve de drang om te ontdekken.
- Zonder begin is er nooit een einde
Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt uitstellen, maar begin er gewoon aan! We wachten vaak op het perfecte moment, maar laten we eerlijk zijn, dat moment komt waarschijnlijk nooit. Dus waar wachten we nog op? Zoals de wijze schildpad het stelt: “Hoe kun je ooit iets afmaken als je nooit begint?”
- Je bent nooit wie je gisteren was
Verandering is de enige constante in het leven, net zoals de verwarring in Wonderland. Alice wist dat maar al te goed toen ze een vreemd gesprek voerde met een rups: “Wie ben jij?” vroeg de rups. Niet bepaald het meest bemoedigende openingsgesprek. Maar Alice, altijd charmant, antwoordde: “Ik… Ik heb eigenlijk geen flauw idee, meneer, wie ik nu ben. Toen ik vanochtend wakker werd, wist ik het nog wel, maar sindsdien ben ik minstens zes keer van identiteit veranderd.” “Wat bedoel je daarmee?” vroeg de rups streng. “Ik kan het niet goed uitleggen, meneer…” stamelde Alice. “Omdat ik eigenlijk niet echt mezelf ben, snap je?”
Conclusie
Dus onthoud, net zoals Alice in Wonderland: lach, leer en laat je verrassen door de absurditeit van het leven! Blijf nieuwsgierig en verwonder zonder te oordelen! Wanneer je vasthoudt aan oordelen, verdwijnt de magie van verwondering!
Herkennen jullie die oordelen ook? Of ben jij (inmiddels) ook in staat om te verwonderen en minder te oordelen? Laat het mij weten in een commentaar.